Dyrektywa 97/23/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 maja 1997 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących urządzeń ciśnieniowych.
Dyrektywa 97/23/WE została zmieniona rozporządzeniami nr 1882/2003, 1025/2012 i poprawiona sprostowaniem.
15 maja 2014 r. została przyjęta dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/68/UE w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do dostępniania na rynku urządzeń ciśnieniowych.
Treść
Zakres
- Niniejsza dyrektywę stosuje się do projektowania, wytwarzania oraz oceny zgodności urządzeń ciśnieniowych lub zespołów o najwyższym dopuszczalnym ciśnieniu przekraczającym 0,5 bara.
Wyłączenia
Dyrektywy nie stosuje się do:
- Rurociągi składające się z przewodów rurowych lub systemu przewodów rurowych zaprojektowane do przenoszenia wszelkich płynów lub substancji do lub z instalacji (nabrzeżnych lub oddalonych od brzegu), rozpoczynające się od i obejmujące pierwsze urządzenie izolacyjne w granicach instalacji, w tym wszelkie dołączone urządzenia przewidziane specjalnie dla rurociągów. Wyłączenia tego nie stosuje się do standardowych urządzeń ciśnieniowych, takich jakie znajdują się w stacjach redukcji ciśnienia lub stacjach kompresyjnych.
- Sieci zaopatrzenia, dystrybucji i zrzutów wody oraz z nimi związane urządzenia, a także kanały dopływowe, takie jak: rurociągi zasilające, tunele ciśnieniowe, szyby ciśnieniowe dla instalacji hydroelektrycznych oraz związany z nimi osprzęt szczegółowy.
- Urządzenia objęte dyrektywa 87/404/EWG w sprawie prostych zbiorników ciśnieniowych.
- Urządzenia objęte dyrektywa Rady 75/324/EWG z dnia 20 maja 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do dozowników aerozoli.
- Urządzenia umożliwiające działanie pojazdów określonych przez następujące dyrektywy i załączniki do nich:
- Dyrektywę Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep.
- Dyrektywę Rady 74/150/EWG z dnia 4 marca 1974 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu kołowych ciągników rolniczych lub leśnych.
- Dyrektywę Rady 92/161/EWG z dnia 30 czerwca 1992 r. w sprawie homologacji typu dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych.
- Urządzenie niesklasyfikowane wyżej niż w kategorii I na podstawie art. 9 niniejszej dyrektywy i objętych jedna z poniższych dyrektyw:
- Rady 98/392/EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. W sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do maszyn.
- Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 95/16/WE z dnia 29 czerwca 1995 r. sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących dźwigów.
- Dyrektywa Rady 73/23/EWG z dnia 19 lutego 1973 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do wyposażenia elektrycznego przewidzianego do stosowania w niektórych granicach napięcia.
- Dyrektywa Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotycząca wyrobów medycznych.
- Dyrektywa Rady 90/396/EWG z dnia 29 czerwca 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do urządzeń spalania paliw gazowych.
- Dyrektywa 94/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 marca 1994 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących urządzeń i systemów ochronnych przeznaczonych do użytku w przestrzeniach zagrożonych wybuchem.
- Urządzenia objęte art. 223 ust.1 lit. b) Traktatu, 3.8. elementów przeznaczonych specjalnie do zastosowania jądrowego, którego uszkodzenie może spowodować emisje radioaktywna.
- Urządzenia do kontroli odwiertu wykorzystywanego w branży poszukiwania i wydobycia ropy naftowej, gazu lub poszukiwania geotermicznego oraz w składowaniu podziemnym, które przeznaczone jest do utrzymywania i kontroli ciśnienia w odwiercie. Składa się on z głowicy odwiertu ("choinki"), głowicy przeciw erupcyjnej, rur rozgałęźnych oraz całości wyposażenia naziemnego.
- Urządzenia składające się z osłony lub urządzenia mechanicznego, w przypadku gdy wymiarowanie, wybór materiału oraz zasady wytwarzania oparte są przede wszystkim na zachowaniu wymogów dostatecznej wytrzymałości, sztywności oraz stabilności, w celu osiągnięcia statycznych i dynamicznych wyników operacyjnych
- lub innych właściwości operacyjnych oraz w stosunku do których ciśnienie nie jest znaczącym czynnikiem projektowym. Urządzenie takie może obejmować:
- Silniki, w tym turbiny oraz silniki spalinowe wewnętrznego spalania.
- Silniki parowe, turbiny gazowo-parowe, turbogeneratory, kompresory, pompy i urządzenia uruchamiające.
- Wielkie piece, w tym systemy chłodzenia wielkich pieców, odzysknice gorącego dmuchu, wyciągi pyłu, skrubery gazów piecowych, oraz bezpośrednie żeliwiaki redukujące, w tym chłodzenie pieców, konwertory gazów i panwie do topienia, przetopu, odgazowywania oraz odlewania stali oraz metali nieżelaznych.
- Obudowy urządzenia elektrycznego wysokich napiec, takie jak aparatura rozdzielcza, aparatura sterownicza, transformatory oraz maszyny przepływowe.
- Rury ciśnieniowe do umieszczania systemów transmisyjnych np. dla energii elektrycznej oraz kabli telefonicznych.
- Statki, rakiety, samoloty oraz ruchome jednostki przybrzeżno-morskie oraz urządzenia przeznaczone specjalnie do instalacji pokładowych lub jego napędu.
- Urządzenia ciśnieniowe składające się z elastycznej obudowy np. opony, poduszki powietrzne, piłki wykorzystywane do gry, urządzenia pneumatyczne oraz inne podobne urządzenia ciśnieniowe.
- Tłumiki wylotowe i wlotowe.
- Butelki lub puszki na napoje gazowane dwutlenkiem węgla dla ostatecznego spożycia.
- Zbiorniki przeznaczone do transportu i dystrybucji napojów o PS V nie wyższym niż 500 barów L oraz najwyższym dopuszczalnym ciśnieniu nie przekraczającym 7 barów.
- Urządzenia objęte ADR, RID, IMDG oraz Konwencja ICAO; 3.20 promienników oraz rur w systemach ogrzewania ciepłą wodą.
- Zbiorniki przeznaczone do przechowywania płynów z ciśnieniem gazu powyżej cieczy nie większym niż 0,5 bara.
Definicje
Wdrożenia
Odnośniki
Poradniki